افغانستان؛ تحت الحمایه، مستعمره یا مستقل

افغانستان با همه امکانات زیرزمینی که دارد، ساکنان‌ آن در فقر مطلق به سر می برند؛ هرروز یون رده بالا، تجار و مفسدین اقتصادی پولدارتر می شوند و فقرا فقیرتر؛ این روند متضاد که اول و آخرش بحران است و جنگ و نزاع طبقاتی، علت العلل آن برمیگردد به وابستگی ی و اقتصادی و نظامی به بیگانگان. مع الاسف سالهاست که بنیه اقتصادی ما دست خارجی هاست. دولت افغانستان را به مبالغ ناچیز پولی فریب می دهند و نمی گذارند که کشور به یک اقتصاد پایدار و مستقل برسند این وابستگی اقتصادی، وابستگی ی و نظامی را در پی دارد.

شاید بتوان امروز جمهوری اسلامی ایران را یک نمونه نسبی استقلال ی دانست که توانسته است تاحال در برابر حملات گوناگون غرب مقاومت کرده است و چون نیاز بیرونی داشته، تلاش های مسئولین برآن بوده است که بتوانند از داخل تامین کنند. در کشور ما برعکس است هرچه نیاز داخلی است تلاش ها همه برا است که از بیرون تامین کنند حتی بودجه برگزاری انتخابات.

از این جهت است که ما به اندک چیزی نیازمند آن هستیم که دست به طرف این و آن دراز کنیم و کمک بخواهیم و این کمک خواستن و گدایی، نتیجه اش ذلت و مسکنت و خواری است که همه روزه می بینیم.

تصور کنید که ترامپ رئیس جمهور آمریکا زمانی که در پایگاه نظامی شان در بگرام رسید، رئیس جمهور افغانستان مطلع شد و فوری به دیدارش رفت. این نهایت ذلت و سرافکندگی و مستعمره بودن است.

هم چنان اگر مسئولین دیگر آمریکایی می آیند کسی از دولت افغانستان مطلع نمی شوند چرا؟ چون این کشور تحت  اشغال واقعی آنها و خانه دوم شان است و گرنه که جرات دارد وارد یک کشوری گردد که مستقل است؟

تکثر تکوینی در قرآن

مدارا و مهربانی در فرهنگ اسلام

تحلیل انتخابات 6 میزان افغانستان